Michael Mann, jongste zoon van de schrijver Thomas Mann, heeft het Amsterdamse publiek Zondagavond in de kleine Concertgebouwzaal laten kennismaken met een – op papier – interessante keuze uit de literatuur voor altviool. Men hoort het instrument zelden als solo-instrument, het repertoire ervoor is dan ook niet zo uitgebreid. Pas de laatste tientallen jaren is men meer voor de alt gaan componeren en het lag dus voor de hand, dat Mann’s recital de nadruk zou leggen op de hedendaagse muziek.
Zeven componisten vermeldde het programma en vier er van leven nog: Roy Harris, Strawinski, Milhaud en Elisabeth Lutyens, die met haar goed geschreven solo sonate nog de beste indruk maakte. Overigens was alles nogal onbelangrijk, wat in niet mindere mate geldt voor Schumann’s “Märchenbilder”, die het programmadeel voor de pauze completeerden. Er na: een bewerking van Bach’s eerste gamba-sonate en Brahms’ oorspronkelijk voor clarinet gecomponeerde sonate in Es.
Het is mogelijk dat dit in schijn zo belangwekkende, maar in werkelijkheid weinig boeiende programma Michael Mann te geringe kansen bood een gunstige indruk te maken. Gegeven deze omstandigheden kon hij niet veel meer dan een behoorlijke maar niet geheel vlekkeloze techniek demonstreren. Bovendien trof hij het slecht met zijn begeleidster Sonia Valine, die er nogal eens lelijk uit was.
LEX VAN DELDEN