Paul Baumgartner en Samson François
DE Zwitserse pianist Paul Baumgartner toonde Zaterdagavond in de Amsterdamsche Kleine Zaal een goede, heldere techniek. Van Beethoven’s Diabelli-variaties, Schumann’s Kreisleriana en Schubert’s Wandererfantasie, een uiterst zwaar programma, gaf hij knappe muzikale vertolkingen, die soms door een wel wat te groote evenwichtigheid niet wisten te boeien.
Het Amsterdamsche publiek maakte Zondagavond in de Kleine Zaal kennis met den jeugdigen Franschen pianist Samson François, winnaar van den Prix Marguérite Long – Jacques Thibaud. Hij bleek een groot virtuoos te zijn, die de tempo’s van de stukken, die hij speelde, zoo snel nam, dat zijn technische vaardigheid aan het ongeloofelijke ging grenzen.
Uiteraard was bewogenheid een belangrijk kenmerk van zijn spel, waarin weinig ruimte voor bezinning en poëzie overbleef. Het viel dan ook te betreuren, dat van een verdiept kunstenaarschap nog weinig te bespeuren was onder de fantastische techniek.
Samson François is echter nog zoo jong en heeft een dusdanig uitgesproken pianistische begaving, dat men met groote verwachtingen zijn groei tegemoet mag zien.
LEX VAN DELDEN