(Van onze muziekredacteur)
“De kunstenaars zullen de brug van land tot land bouwen welke de politici al zo lang trachten te slaan”. Dat is de stellige overtuiging van de heer Gerhard Krause, een oorspronkelijk uit Danzig stammende, thans statenloze musicoloog, die dezer dagen naar Nederland kwam, op uitnodiging van de Nederlandse afdeling van de UNESCO.
Hij is een hartstochtelijk idealist, die zijn opvattingen met daden kracht bijzet. “Kunst is de pleister op de oorlogswonden”, meent de heer Krause. En dat hij zelf de dupe is van de oorlog niet alleen, maar ook van het nazi-regime, daarvan is reeds voldoende bewijs het feit, dat hij zijn gehele discotheek van 13.000 gramofoonplaten en een uitgebreid, zeldzaam, musicologisch archief heeft verloren.
“Een onherstelbaar verlies”, zegt hij, “want het door mij verzamelde folkloristische materiaal, uit de Baltische en Slavische landen vooral, is nergens meer te vinden”.
Zijn specialiteit is Poolse, Joegoslavische en Finse muziek, en eind Mei komt hij weer naar Nederland om lezingen te houden over deze en Scandinavische muziek. Daarvóór, ook in Mei, zal hij in Israël over Nederlandse kunst spreken. En die Nederlandse muziek, dat is het doel van zijn bezoek aan ons land.
“Zoveel mogelijk hedendaagse Nederlandse composities wil ik meenemen in partituur en op plaat”, vertelt hij, “en dan zal ik o.a. in Zweden, Finland, Polen, Duitsland de interesse er voor wakker trachten te maken. Eerst komt Wiesbaden aan de beurt. Daar zal ik trouwens ook over uw toneel spreken, met lichtbeelden. Ik heb Sartre’s “Eerbiedwaardige lichtekooi” nu in tien talen horen en zien spelen; de Nederlandse opvoering vond ik een der allerbeste”.
Op zijn vele reizen maakt de heer Krause vaak opmerkelijke dingen mee. Zo zag hij in Januari hoe de oudste acteur van de wereld zijn 96ste verjaardag op de planken van een Warschaus theater vierde. Ludink Solski heet deze krasse toneelspeler, die nog elke avond optreedt en zelfs geen matinée overslaat!