Het zesde concert in de reeks van zeven orgelconcerten door de Nederlandse Bachvereniging in de Oude Kerk van Amsterdam aan Bach gewijd, heeft mij in zeker opzicht teleurgesteld. Niet het programma was daarvan de oorzaak, maar veeleer het spel van de organist Dolf Hendrikse dat wel onsentimenteel en kloek, maar daarbij tevens onduidelijk en grof was. Met name de “eentonige” registreringen in het begin van het concert konden nauwelijks boeien.
Niettemin zal men diep onder de indruk gekomen zijn van de grootheid dezer composities; de grandioze Fuga in b en het Preludium en de triomfantelijke Fuga in G zijn zó volmaakt en overtuigend dat men in welke uitvoering dan ook wordt gefascineerd.
LEX VAN DELDEN