Theo Bruins, de nog jonge pianist, van wie wij op recitals zo bijzonder sterke indrukken kregen, heeft Zaterdagavond op het Volksconcert in het Amsterdamse Concertgebouw duidelijk bewezen ook als solist met orkest tot de uitzonderlijk begaafden van deze tijd te behoren. Want zijn vertolking van Beethoven’s Vierde Pianoconcert was een meesterlijke prestatie van de allereerste rang: feilloos en rijk genuanceerd van techniek, met een zeer persoonlijke, ingetogen expressie maakte zijn spel diepe indruk. Zijn succes was groot en het opgetogen publiek liet hem pas na een minutenlang durend applaus gaan.
Kubelik begeleidde hem nauwkeurig en dirigeerde verder herhalingen van werken van Haydn en Moussorgski.
De zang van de sopraan Josephine Strey – diezelfde avond in de Kleine Zaal – heb ik (en velen met mij) slechts korte tijd kunnen verdragen. Wie het lelijke timbre van haar stem en de voortdurend bijzonder frappante onzuiverheid, die zij produceerde, zelf heeft gehoord, zal dit kunnen begrijpen. Felix de Nobel trok zich niets van dit alles aan en begeleidde volmaakt.
LEX VAN DELDEN