De voorstelling van Verdi’s “Troubadour” door de Nederlandse Opera hebben wij reeds lang geleden besproken. En er zou dan ook geen enkele aanleiding toe zijn thans weer woorden er aan te wijden, ware het niet, dat in de opvoering van gisteravond in de stampvolle Stadsschouwburg te Amsterdam Johan van der Zalm, vroeger bekend als lid van de Hoofdstad-Operette, zijn debuut maakte als operazanger in de berucht-moeilijke rol van Manrico.
Dit eerste optreden in deze voor hem zo nieuwe omgeving is een doorslaand succes voor Van der Zalm geworden; daaraan lieten de geestdriftige bijvalsbetuigingen (en de bloemen!) aan het slot geen twijfel bestaan. En terecht, want zijn omvangrijke, warm-getimbreerde stem bleek hij bijna voortdurend volledig te beheersen, zodat hij vocaal vaak uitmuntend voor de dag kwam.
Maar er was meer: als acteur toonde hij zich zo geheel thuis op de operaplanken, dat men nauwelijks kon merken met een debutant te doen te hebben. Geen pathetische effecten, geen theatrale gebaren, niets van dit alles, maar een eenvoudig en natuurlijk bewegen. Men mag slechts hopen, dat Van der Zalm de kansen krijgt zich verder te ontwikkelen als operazanger. Hij verdient het.
LEX VAN DELDEN