Alweer heeft de N.V. Jenny Modellen met het organiseren van concerten midden in de roos geschoten, want het recital, dat Jeannette van Dijck (sopraan) en Rosemary Legras-Pierson (mezzo-sopraan) gisteravond in de volle Bachzaal van Amsterdam gaven, stak wel heel gunstig af bij de dagelijkse sleur van concerten.
Beide zangeressen bezitten stemkwaliteiten van zeldzame schoonheid en beide ook gebruiken die vocale middelen zeer goed, vooral de sopraan, die na haar optreden van vorig jaar, aanmerkelijk is vooruitgegaan. Haar prachtige stem beheerst zij nu wel volledig, wat bij de mezzo-sopraan nog niet het geval is. Die kleine gebreken werden ruimschoots vergoed door de zorg waarmee moet zijn gestudeerd. Want een dergelijk bijzonder mooi programma zo verzorgd uit te voeren, eist ernstige voorbereiding.
Maar meer nog dan al die voortreffelijke eigenschappen, trof mij de natuurlijkheid in expressie, die bij beide jeugdige zangeressen zo vanzelfsprekend was, dat als bij intuïtie steeds de juiste sfeer werd gevonden. En juist daardoor ontroerde dit zingen voortdurend. Moge deze indrukwekkende en meeslepende manifestatie van de jeugd niet tot dit ene optreden beperkt blijven.
Dat de uitvoerenden smaak bezitten, bewees een blik op het programma reeds: aria’s en duetten van o.a. Händel, Rossi, Scarlatti, Durante, Wolf, Mahler, Chausson en Aubert. Jammer, dat dit hartverheffende recital niet op hetzelfde hoge niveau werd begeleid: Henny Hulshof speelde de pianopartijen kranig, maar haar capaciteiten schoten wel wat te kort.
LEX VAN DELDEN