Ongeveer de helft van het programma, dat de jeugdige Amerikaanse violiste Helen Kwalwasser Woensdagavond in de kleine Concertgebouwzaal van Amsterdam speelde, bestond uit bewerkingen; en dat zou er op kunnen wijzen, dat zij weinig smaak of stijlgevoel zou bezitten. Hoe geheel anders was de werkelijkheid! Want één van de kwaliteiten van dit vioolspel was juist de voorname adel van stijl, de van persoonlijkheid getuigende, wat vrouwelijke gratie.
Maar er was meer te bewonderen: volstrekt zekere techniek, bijzonder mooie stokvoering, nobele, glanzende toonvorming, kortom, al die eigenschappen die een geboren violist bezit.
Zowel in Vivaldi als in Brahms en Françaix maakte Helen Kwalwasser duidelijk, dat zij een uitermate begaafd violiste is, zo begaafd, dat het mij niet zou verwonderen als zij in de toekomst tot de belangrijkste figuren van het internationale podium zou gaan behoren.
Gerard Hengeveld bereikte in zijn begeleidingen het hoge niveau van dit verrassende recital.
LEX VAN DELDEN