Het is jammer dat de violist Michel Chauveton zich nu al – Vrijdagavond in de kleine Concertgebouwzaal – aan het Amsterdamse publiek voorstelde. Het leek mij dat hij beter nog wat had kunnen wachten voordat hij die stap waagde. Zeker, zijn techniek is behoorlijk ontwikkeld en tegen zijn stijlgevoel is niet zoveel in te brengen. Maar wat een onrijpheid, wat een gebrek aan inzicht in de werkelijke waarden van de muziek!
Zo bleef zowel Bach’s Partita in E als Beethoven’s tiende sonate alleen maar noten, het groeide nergens tot een vertolking uit. Pas in Fauré’s eerste sonate kon men wat warmte en bezieling ontdekken. Maar als geheel liet Chauveton een wel is waar sympathieke, maar toch onbevredigende indruk achter. Ook de begeleider Luctor Ponse had een niet bijzonder gelukkige avond.
LEX VAN DELDEN