Amsterdam wordt overstroomd met buitenlandse musici, die voor de regelmaat der recitals zorgdragen. Daar waren ook pianisten bij, die Debussy-avonden gaven. Dat het volslagen overbodig is daarvoor buitenlanders te laten optreden, bewees Hans Henkemans Vrijdag in de kleine Concertgebouwzaal met zijn aan Debussy gewijde pianorecital.
Want dit spel was in alle opzichten prachtig, van een gave, heldere techniek en rijk aan die voor Debussy zo kenmerkende klankschakeringen. Ik heb slechts de tweede bundel Préludes kunnen horen, maar dat was voldoende om overtuigd te worden van Henkemans’ bijzondere aanleg juist voor deze muziek; zijn gevoelige, verfijnde aanslag stelt hem in staat heel dit gamma van pastelachtige nuances te voorschijn te toveren. En dat is een niet geringe opgaaf. Slechts één wens: moge een volgende maal de zaal geheel bezet zijn, ook al is Henkemans geen buitenlander….
Het Robert Masterspianokwartet, dat tegelijkertijd in de Bachzaal voor de Kunstkring optrad, heb ik slechts voor de pauze gehoord in een pianotrio van Beethoven en een strijktrio van Jean Françaix: een aardig, speels stuk muziek, dat nét niet banaal wordt; maar het scheelt weinig.
De uitvoering was zeer verzorgd, er werd prettig, onopgesmukt en intiem gemusiceerd.
LEX VAN DELDEN