DE Koninklijke Christelijke Oratoriumvereniging “Excelsior”, verdient lof voor het feit, dat zij Jánacek’s hier vrijwel nooit uitgevoerde “Feestmis” in studie nam. Gisteravond hoorde de volle grote Concertgebouwzaal van Amsterdam het resultaat. Deze muziek toont de Tsjech Jánacek in al zijn genialiteit, hij doet hier een – misschien niet overal geslaagde – poging extatische gedachten te verbinden met folkloristische melodiek en het klinkende resultaat is vaak overrompelend fris en persoonlijk, voortdurend meeslepend en boeiend.
Het koor heeft een prijzenswaardige prestatie geleverd, er werd doorgaans beschaafd van klank gezongen en opvallen bezield. Bij dergelijke uitvoeringen is men aangewezen op een gehuurd orkest, dat slechts enkele malen kan repeteren. Ditmaal was dat de Haarlemse Orkest Vereniging, die een bijzonder slechte dag had en vrijwel geen enkele passage zuiver speelde.
Theo van der Bijl, uitermate energiek dirigerend, had wel wat meer aandacht kunnen besteden aan de klankverhoudingen. De ondankbare solopartijen waren in vertrouwde handen bij Jo Vincent, Bep Ogterop, Han le Fèvre en Anton Eldering. Aan het orgel zat Meindert Boekel. Na de pauze ging Haydn’s “Nelson-mis”.
Tegelijkertijd zorgde de temperamentvolle Braziliaanse zangeres en gitariste Olga Coelho in de Kleine Zaal voor een prettige verrassing; haar kunst mag dan eigenlijk thuis horen in het cabaret, het was verfrissend haar een reeks Braziliaanse volksliederen te horen zingen, verfrissend en charmant van voordracht. Zangtechnisch was er nogal wat aan te merken en ook haar gitaarspel is niet groots. Maar het geheel is zo pakkend, dat men zich gewonnen geeft. En zo dacht het publiek er blijkbaar ook over, getuige de toegiften.
LEX VAN DELDEN