AAN het slot van Jan Kiepura’s recital, – Dinsdagavond in de grote Concertgebouwzaal van Amsterdam -, riep een der vele vragende stemmen uit het publiek: “La Bohéém!”. Het werd “Heute Nacht oder nie”, een van de filmschlagers uit de glanstijd van de populaire Poolse tenor. En zingend met al de technische trucjes en het goedkope sentiment van zijn op uiterlijk affect gerichte bravour bracht Kiepura de zaal tot geestdriftige opgewondenheid.
Het was kenmerkend voor hem, kenmerkend zowel door de keuze ervan, als door de wijze van uitvoeren. Want zo was het een heel programma van opera-aria’s en schlagers lang. In den beginne merkbaar gehinderd door het feit, dat de zaal vrij veel lege plaatsen toonde, zong hij nogal eens onzuiver en werkelijk glansrijk klonk zijn stem slechts sporadisch, in luide en hoogliggende passages. In het lage register kwam lang niet alles even vlekkeloos “door”, maar gaandeweg verbeterde dit en eenmaal ingezongen wist hij zichzelf en zijn stem zó te verkopen, dat men tenslotte toch warm liep.
En daarom was het toch eigenlijk te doen? Om de muziek ging het al lang niet meer: dat was duidelijk. Zo kwam het, dat Kiepura het grootste succes oogstte met een vioolstuk van Wieniawski met speciaal voor hem geschreven tekst.
LEX VAN DELDEN