Behalve een zeer goede linkerhandtechniek en een vrijwel steeds zuivere intonatie toonde de Palestijnse violist Yfrah Neaman Dinsdagavond in de Amsterdamse Bachzaal een forse streek te bezitten. Deze eigenschappen zorgden ervoor, dat een sonate van Händel een frisse en boeiende vertolking kreeg, vooral in de forte-passages vaak fraai van toon.
De streek is echter meestal zó fors, dat weinig ruimte overblijft voor fijnere nuanceringen. Zowel Bach’s eerste partita als Debussy’s meesterlijke sonate werden hierdoor met te weinig schakering gespeeld. Bovendien miste ik hier een van binnenuit komende bezieling.
Anton Dresden begeleidde zeer goed.
LEX VAN DELDEN