Enkele duizenden Amsterdammers vulden gisteravond de Apollohal, die zij pas weer verlieten nadat zij het Amsterdams Philharmonisch Orkest en zijn dirigent Nico van der Linden langdurig en geestdriftig hadden toegejuicht. Dat is begrijpelijk, want er is met élan en overgave gemusiceerd, wat voldoende was om die vele luisterenden ademloos geboeid te houden. En: het concert werd besloten met Bizet’s Carmensuite, die door haar bekende melodieën in belangrijke mate oorzaak was van dat stormachtig applaus.
Daarvóór had men Beethoven’s Ouverture Egmont en het vioolconcert gehoord, met Theo Olof als uitmuntende solist. Het orkest begeleidde hem opvallend nauwkeurig. Na de pauze gingen, behalve Bizet, werken van Weber en Schubert.
Bij alle waardering voor de geestdrift en de lust tot muziek maken, moet mij toch van het hart, dat nog wel het een en ander te wensen liet. De stemming was lang niet steeds ideaal, met name bassen en pauken waren nogal aan de hoge kant. En de kwaliteit van de klank is stellig voor verbetering vatbaar: vooral bij hobo, pauken en koper was dat het geval.
Burgemeester d’Ailly woonde het concert bij.
LEX VAN DELDEN