Fascinerende zangkunst
Om meer dan één reden was het concert, dat de zangeres Noémie Perugia en de pianiste Henriëtte Bosmans gisteravond in de volle Bachzaal voor de Amsterdamse kunstkring “Voor Allen” gaven, van uitzonderlijke betekenis. Want ten eerste bleek hier een werkelijk ensemble bereikt te zijn, dat ver stond boven de verhouding: zangeres-begeleidster. En het stemt dan ook tot voldoening, dat de kunstenaressen haar samenwerking willen bestendigen. Plannen voor een tournée door Frankrijk liggen al klaar.
Ten tweede was er de fascinerende, tot in alle psychische details van het lied doordringende persoonlijkheid van Perugia, die uit iedere muziek de essentie weet te puren en haar steeds de noodwendig-juiste accenten geeft. Men kan bezwaren hebben tegen de wijze waarop zij haar typisch Franse, wat felle sopraan gebruikt. Maar die omstandigheid komt de intenties van deze liedkunst soms zelfs onmiskenbaar ten goede. Perugia’s feilloze intelligentie verheft alles tot een zeldzaam indrukwekkend plan. Het zou mij niet verbazen, als Franse chansons onder de macht van haar persoonlijkheid een aangrijpende gestalte zouden gaan krijgen.
En ten slotte (zeker niet van minder belang) was er de ideale eerste uitvoering van vier liederen van Henriëtte Bosmans op teksten van Paul Fort: voortreffelijke composities, van een zeer persoonlijke, soms aangrijpende gevoeligheid en een geheel eigen stijl. Ze hadden een zo duidelijk succes, dat het laatste herhaald moest worden. Voor het overige hoorde men liederen van o.a. Fauré, Duparc en Debussy. Te weinig nog om het niet-te-verzadigen publiek tevreden te stellen. Gevolg: drie toegiften, waarvan vooral Henriëtte Bosmans’ “Diable dans la nuit” een onvergetelijke indruk achterliet.
Zowel zangeres als pianiste kreeg prachtige bloemen.
LEX VAN DELDEN