Wie of wat de pianist Guy Baron heeft bewogen gisteravond een recital te geven in de Kleine Zaal van Amsterdams Concertgebouw, is mij een raadsel. Want dit technisch onvoldoende spel had zo weinig met muziek te maken, dat het geen zin heeft er een detailcritiek op te leveren.
Bloedeloos klonken alle (goede én verkeerde) noten in Bach’s Chromatische Fantasie en Fuga en Schubert’s Impromptu’s, en Bax’ Sonate no. 1 werd door de schrikbarend slechte uitvoering stellig vervelender dan zij in werkelijkheid is.
Een geheim, maar u moet het niet verder vertellen: in de pauze ben ik gevlucht. Want om de hele avond uit te zitten heeft men meer moed nodig dan uw
LEX VAN DELDEN