Dat het bezit van een behoorlijke stem en een uitstekende techniek van iemand, die wil zingen, nog geen goede zanger(es) behoeft te maken, daarvan heeft de sopraan Doris Doree Zondagavond in de kleine Concertgebouwzaal van Amsterdam de bewijzen geleverd. Aan vocale middelen en adembeheersing ontbreekt het haar geenszins; die zijn zelfs in meer dan voldoende mate aanwezig, zoals in liederen van Wolf en Schubert bleek.
Een goede zangeres, neen, dat is zij toch stellig niet. Daar is meer voor nodig; ik noem slechts: smaak, begrip, persoonlijkheid en voordracht. En deze eigenschappen heb ik bij Doris Doree gemist; wèl demonstreerde zij duidelijk smakeloosheid door consequent lange noten te laag in te zetten en die “op te halen”: bij tweederangs operazangers een bekend middel ter bereiking van een nogal banale, maar door niets gemotiveerde expressie.
Meer indruk dan de zangeres maakte Gerard Hengeveld door zijn prachtige begeleidingen.
LEX VAN DELDEN