De Kerstmatinée, Zondagmiddag in de grote Concertgebouwzaal, heeft Amsterdam musiceren van matig gehalte bezorgd. Ook het optreden van de pianist Nicolai Orloff heeft de lauwe, matige stemming, die het concert kenmerkte, niet kunnen doen oplaaien. Want de vertolking, die hij van Rachmaninow’s tweede pianoconcert gaf, kwam niet uit boven een knap, maar geroutineerd, vlak en weinig bezield musiceren, waarbij Hein Jordans voor een begeleiding zorgde, die zich vooral in het eerste deel met moeite aan de solopartij aanpaste.
Weber’s ouverture “Oberon”, waarmee de middag was geopend, werd correct en gedisciplineerd gespeeld, maar weinig poëtisch en het juichende einde had meer van een bijzonder krijgshaftige mars. De tot slot uitgevoerde zevende symphonie van Beethoven dirigeerde Jordans beheerst en straf, zo straf, dat er tussen en naast al die noten net geen ruimte bleef voor muziek.
LEX VAN DELDEN