AAN een belangrijk stuk muziekgeschiedenis – de bloeitijd der Nederlanders, met figuren als Dufay (1400-1474) en Willaert (1490-1562) – was het concert gewijd, dat Flor Peeters, organist der kathedraal van Mechelen, Donderdagavond in Amsterdams Oude Kerk gaf. En het was vooral Dufay, die te midden van die Nederlandse meesters, allen beroemd geworden om hun knappe beheersing van de vorm, opviel om zijn milde, primitief devote ontroeringskracht. Ook door de bijzonder heldere en genuanceerde registreringskunst van Flor Peeters werd het duidelijk, waarom men van Dufay kon zeggen: “Hij glimlacht met tranen.”
De hoogtepunten van dit uitermate interessante concert waren voor mij echter de onvergetelijk-grootse preludia en fugae van Bach, waarmee de organist zijn programma op indrukwekkende wijze opende en besloot.
LEX VAN DELDEN