DAT de Residentie Operette zich Zaterdagavond in Carré aan Amsterdam kwam voorstellen met “De bloem van Hawaii”, is begrijpelijk; want deze operette van Paul Abraham bevat een reeks even bekende als zoet-vloeiende melodieën, die niet zullen nalaten bij het publiek het succes te oogsten, dat de componist voor ogen zal hebben gezweefd.
Toch kon ik mij niet onttrekken aan de indruk, dat deze operette reeds lang haar bloeitijd achter de rug heeft: de valse romantiek en eindeloos herhaalde, vaak sentimentele duetten en soli nemen in deze onverkorte vorm en in de conventionele regie van Victor Colani een te grote plaats in om het geheel nog boeiend te doen zijn. De wel amusante gedeelten, waarin vooral het komische talent van Rob Milton zich kon ontplooien, zijn daarvoor te zeer in de minderheid.
Het ligt voor de hand, dat men heeft willen profiteren van de bijzondere capaciteiten van de jeugdige Kitty Knappert, die van huis uit danseres is; de manier waarop dit gebeurde, de passen, die men haar steeds maar weer liet uitvoeren, misten echter elke fantasie en smaak.
Truce Speijck was een aantrekkelijke “bloem”; van de overige medespelenden bleek vooral Gerard Muller uit het goede “operette-hout” gesneden. Herman Woustra dirigeerde het orkest met geestdrift.
Het nationale zangconcours, dat het Amsterdamse koor “Oefening baart Kunst” organiseert bij zijn 60ste verjaardag, is Zondagmiddag in Krasnapolsky geopend met de eerste afdeling gemengde koren, waarin de meeste koren teleurstelden. Zowel zuiverheid als begrip lieten te wensen over en de keuze van de uitgevoerde werken was in sommige gevallen beneden peil. De beste indruk maakte “De Toonkunst” uit Eindhoven, dat een eerste prijs behaalde met 347 punten en de eerste directeursprijs voor zijn dirigent H. H. Noterman.
Aanmerkelijk beter voldeed de tweede afdeling mannenkoren, waarin het hoogste aantal punten werd behaald door het Haagse G.E.B. Mannenkoor (350 punten), welks dirigent Herman Stenz bovendien de eerste directeursprijs in de wacht sleepte.
LEX VAN DELDEN