TECHNISCH presteert de pianiste Sini van den Brom ruimschoots voldoende; dat bewees zij overduidelijk in Pijper’s sonate, waarmee zij haar met smaak samengestelde programmadeel van het solistenconcert, Woensdagavond in de Amsterdamse Bachzaal besloot. Bovendien bezit zij een zeer levendige muzikaliteit, maar dit temperament verleidde haar tot een soms nogal grof, onduidelijk spel, waarin de klank te reëel was.
Zowel Pijper als Debussy bleef dientengevolge een hoofdzakelijk technische prestatie.
Van Prokofiew’s “Visions fugitives” wist de pianiste echter een vertolking te geven, die boeide door haar meeslepende bezieldheid.
Het tweede deel van dit concert werd verzorgd door de celliste Regina Wijnalda, die zich in een uiterst ongunstig samengesteld programma liet horen: overwegend gedrukt van stemming, langzaam van tempo en zwak van inhoud. Bovendien had zij het nadeel, de steun te moeten ontberen van een goede, sterk getekende pianobegeleiding; Caes Moolenaar speelde daarvoor te bescheiden en te vaag.
De celliste bleek een goede toonvorming te hebben en een gezonde, zij het wat ernstige muzikaliteit. Dat haar spel toch niet steeds kon boeien, moet dan ook eerder aan de ongunstige omstandigheden worden toegeschreven dan aan een gebrek aan temperament.
LEX VAN DELDEN