maandag 1 maart 1948
Elisabeth Lockhart

De Schotse violiste Elisabeth Lockhart, die Zaterdagavond in de kleine Concertgebouw-zaal te Amsterdam een recital gaf, bleek een niet geheel vlekkeloze, maar toch behoorlijk ontwikkelde techniek te bezitten. Dat haar spel tè onstuimig was, ja, zó wild, dat de toon daardoor vaak geforceerd en de intonatie onzuiver werd, moet waarschijnlijk worden toegeschreven aan de jeugdige leeftijd van dit met een gezonde muzikaliteit begiftigde talent.

De pianist Géza Frid begeleidde, vooral in Franck's sonate, voortreffelijk.

Tegelijkertijd gaf het gemengde koor "Tavenu" ter gelegenheid van zijn 30-jarig bestaan een zeer geslaagd jubileumconcert, met medewerking van enkele andere koren en solisten. Onder leiding van zijn dirigent Henk Berghout werden op verdienstelijke wijze werken uitgevoerd van o.a. Bruch, Gade en Händel.

L. V. D.

zaterdag 20 maart 1948
de lopende band

Zij, die de componist Debussy bewonderen, behoren ook de schrijver, de criticus Debussy te kennen. En dit is thans mogelijk door de uitgave van zijn door Frank Onnen goed vertaalde artikelen die onder de naam "Debussy als criticus en essayist" in de serie "Beroemde musici" bij J. Filip Kruseman, Den Haag verschenen zijn. (f. 3.90).

Als basis van dit met bijzonder mooie foto's geïllustreerde boekje diende "Mr. Croche Anti-dilettante", het bundeltje critieken, die Louis Laloy na de dood van de grote Franse componist verzamelde. Aangevuld met enkele artikelen, waarin vooral Debussy's opvattingen van de dramatische muziek belangwekkend zijn, geeft het een vrij nauwkeurig beeld van de ironische persoonlijkheid van de "musicien français", zoals Debussy zich placht te noemen.

Zeer geslaagd zijn ook Onnen's inleidingen tot de verschillende hoofdstukken, waarvoor o.a. gebruik werd gemaakt van Debussy's briefwisseling met Jean-Aubry, Pierre Louys, P. J. Toulet, André Messager en de uitgever Jacques Durand. Interessant vooral is het te zien, hoe Debussy's aesthetische leer zich heeft gewijzigd, hoe hij van vurige Wagner-aanhanger werd tot anti-Wagneriaan, tot de componist van de ongeëvenaarde "Pelléas".

L. V. D.